وسع کـم داشـته را لطـف فـراوان باید            از عطش سوخته را رحمت باران باید
تا به اوج کـرم دست کـریـمان برسـیـم            سیـر در مـعـرفـت سـورۀ انـسـان بـاید

حُر که دُر شد سر این حال خجالت شده است            محـضر اهـل نظر سر به گـریبان باید
گل اگر مـیل به گـلـدان نکـند می‌مـیرد            سـر سـودا زده را شـوق بـیـابـان بـاید
لطف این طایفه به خون جگری وابسته ست            شـانه تا که بـرسـد زلف پـریـشان باید
مادری کن که به این مادریت محتاجم!            کودکی گـم شد اگر گـرمی دامـان باید

گرچه ما لکـۀ نـنـگـیم و مضافـیم همه
دور سـجـادۀ تـو گـرم طـوافــیـم هـمـه

انـبــیـایـی که کـرامـات مـکـرر دارنـد            چـشم امـید به یک جـلوۀ کـوثـر دارند
آسـمـانی شـده‌هـا در تب و تاب ایـنـنـد            کـمی از خاک قـدم های تو را بردارند
تا بخـواهی در این خانه کـنـیز آوردیم            نذر تو قوم عجم هرچه که دختر دارند
فاطـمه جلـوه مولاست؛ عـلی جلـوۀ او            این دو آئیـنه به هم حُـسن بـرابر دارند

ذکر تسبیح تو هرلحظه بروی لب ماست            مـست هـا دائـما انـگـیـزۀ ساغـر دارنـد
آیـه با زیـر عـبـا رفـتـن تـو نـازل شـد            پنـج تن با قـدم فـاطـمـه مـحـور دارنـد

دل به دست تو سپـردیم طلا پس دادی
باز هـم بـیـشـتر از حـد گـدا پس دادی

می‌نـویـسم سر خـط یاعـلی و یا زهـرا            قـافـیه سـاخـتـم از نـام عـلـی با زهـرا
آسمان روی زمـین و پـدر خاک عـلی            حـضرت کـوثـر ما مـادر دریـا زهـرا
سـپر محـکم هر غـصۀ پیـغـمـبر عـلی            راحت جان عـلی جـوشن مـولا زهـرا
حشر، اسرا و قلم، فاطر و زلزال علی            کهـف، یس، نـبأ و واقـعـه، طه، زهـرا
نور الانوار عـلی مخزن الاسرار علی            سر مـستـور شده باطن و مـعـنا زهـرا
سیـزده ساله گـره بـازکن خـنـدق عـلی            آنـکـه نُـه سـالـه شـده ‌اُمِّ اَبـیـهـا زهــرا

پیـش عـالـم همه جا عـالـمـه بایـد باشد
هرکجا هـست عـلـی فـاطـمه باید باشد

شأن دستی که دخیل است به کوثر بالاست            چون که غوغای تو در وادی محشر بالاست
سوختن آب شدن بی‌کس و بی‌یار شدن            سختی عشق همینست رهش سربالاست
تا ز تو دور شدم گـریه کنان برگـشـتم            حس وابسـتگی طفـل به مـادر بالاست
هرچه دارید به خانه به گدا می‌بخـشید            خب طبیعی ست شلوغی دم این در بالاست
خـطبۀ مسجـد تو شهـد تـمـام دین است            لطف زهراست فقط شیعه سرش گر بالاست
هـمـه زنـدگـی‌ات را بـه امـامـت دادی            از زمین خوردن تو پرچم حیدر بالاست

به روی شهپر جبرئیل فقط جای تو بود
شـاهـد بـنـدگـی تـو ورم پــای تـو بـود